Nie ma teorii ostatecznej opisującej rzeczywistość, każda teoria jest tylko opisem modelu przybliżającego rzeczywistość, a niekiedy wygodnym jej uproszczeniem. „Gorset Einsteina” zawiera próbę odpowiedzi m.in. na pytanie: Czy hipoteza Fitzgeralda 0Lorentza skrócenia długości w kierunku ruchu obserwatora, która odegrała decydujące znaczenie w interpretacji doświadczenia Michelsona–Morleya przybliża nas do rzeczywistości, czy jest tylko wygodnym, a nawet kompromisowym jej uproszczeniem?
„Gorset Einsteina” dotyka istoty transformacji oraz wykazuje, że tak „dylatacja czasu” jak i „kontrakcja długości” nie są naturalną konsekwencją ruchu, lecz wynikają ze sposobu jego prezentacji na przykładzie analizy ruchu dla trzech modeli wczesnego Wszechświata:
– tylko z jednym obiektem materialnym,
– tylko z dwoma obiektami materialnymi,
– tylko z trzema obiektami materialnymi.